gitmekle kalmak arasındaki fark
ya da bölünenin yanında dirilen hep bir bölen
bütün toplamlar işte burda
bir oda ötesinde
benden sana çıkarılan ne varsa

toprağın anlamadığı
bir haykırış çiçeği gözlerinin rengi
ama bakışların o kadar şekilbaz ki
şehirler mi yanmış dudaklarında
yükselen bir ucurtmaya mı dönüyor yeşil
umrunda değil

çare diyordun ya
çare
tekliğini inkar ettiğinde bulacağın ben
çünkü ben
varlığını ekmeğin buğusundan kulağına fısıldayan
ve diline namusuyla düşen nimet gibi
insan olarak tepeden tırnağa yoğrulmuş gibi
bir felaket gibi seviyordum seni

evde bir hesap var bu aralar
sevgine taksitzede bir hal
neden sesini duyduğumda bütün duyargalarımı satmıştım
yastık altında bir bedeni
ya da ruhunu ruhumun bozukluk kavanozuna biriktirdim
neden

bu sorular herhangi bir ilmin
mubah sayılamayacak hazlarını şerheder bilirim
duvarlar arası bir bekleyiştir ya hani
ben hep fireği elinde bir kapı divanesi gibi
düşerdim yoluna

aslında anlamı yok
ne gittiğinin ne kaldığının
asıl önemli olan
ön vardiyaya gebeliği sonlandıran
aşkın loğusa taburesinde sallandığın andı

ben fiyonkumu kalbime bağlayıp gidiyorum sevgili
sen sadece düşün
hediyeni bende doğduğun gibi bereketli
uslu bir ışıkta yeniden bulabilecek misin

AHMET SERDAR OĞUZ/ALMUS