Gitme, kal de; ölürüm dizinde
yarım kalsa da her şey
tutunamasa da dudaklarım teninde
tez solmalara razı olup, yanarım hasretinle.


Kapalıyken tüm yollar adına
silinmek de razı kalırım mabed mabed pembenle
gölgen düşer de sığınırsa acın aşka yine
susayıp kurumaya beli kalır, sınanırım eşiğinde.


Belki de yanmanın böylesidir günah
acıların en şerlisidir; kim bilebilir
belki de ucuz bir roman kadar basitizdir
büyütür uzaklar aşk sandığımız şeyi.


Ama yadıma düşünce sızlıyorsa bir yanım
iç çekip, nefesinle uzuyorsam büsbütün
bu kadar büyüdükten sonra ah canım
git desen de, inan gitmez geriye ayaklarım.


Ağlarken tadını alıyorsak yine de aşkın
bu kadar büyütsek de yolları arşın arşın
dağlara sığmıyorsa artık sözlerde kalışların
git dedikçe kanayıp alışırım yokluğuna can/sızım.