KendimKendim yolları satır bildim menziller yetmedi seni anlatmaya göç zamanlı şiirlerde kaldı aklım ayrılık denen çizgiden ötede kendim... dudakların sevgiye rağbeti soğuk kelebekler kanatsızlar kömür rengi kışta ilkyaz ağacının kuru dallarında salıncaklar rüyasız ve alıcı kuşlar inler göklerde üzülme ağlamıyorum... sofadan içeriye girmez bir türlü vicdanım sana iyilik yapmıyorum biliyorum ağız kokusunu dinlediğim bu yalnızlığın hatırına affet yinelediğim kökü acıma dolu iyiliklerimi ve kötü olup seni mutlu etmektense iyi olup acı çekiyorum sevinme ağlıyorum... Kağan İşçen |
Güzeldi.Kutlarım.