nerdesin ben
her sabah cik diyor , usanmıyor kuş
her sabah yeniden soy dilini
kaldır düşman örtüsünü
insan kendi kendine düşman

çık açağa
eski kanatlı kapı örtmesin sokağı
yalnız adı karanfil
utanıyor şiirim
melek kanatlarıyla zorbalar
diş geçirmişler , yolun en başında
kimse taşlamıyor kendini
herkesin gülü ayağının altında
bilinçsiz kül

üşüyerek yazıyorum , terleyen güneş altında
çiçeklerin toprağını kabartıyor karınca
fırlatıyorum solucan kırıntılarını
hani koçanlardan geçilmezdi , mısır gövdesi
özlüyorum

kalk çeşme başından
oyalı elin
değsin , tazecik çocukların
kuruyan göz pınarlarına

su kuruyor
şiir
sus
işkenceciler
ateşliyor dilimi

kalakalıyorum
çeşme ateş akıtıyor
su akmıyor
sesim soluğum tutsak
sen
- nerdesin ?

her sabah , bir cik daha ekliyor kuşlar
prangaya vuruluyor yüreğim
deli olmak geçiyor aklımdan
kuş olmak
senin yanında bir sen
bir sen , bir sen daha ..daha ..

daha ..