Her Aşk Emanettir Sevene...içimizde sönük sokak lambalarında her aşk emanet gelir emanetçidir ilham dükkanında doğruların tertemiz ayağına dokunur gibi bekleyişleri saklar güneşin ufkunda bir yokuşu tırmanırız kendi tenimizden aynı sahipsizliği taşırken ellerimiz cereyanlara kapılır sigara kokusu ve şiir düşer penceresinden adamların sokak sokak bohçalar dilenir yuvalarında batar gözü bir iki dakika mesafede hep aynı kurmaca yalandan da olsa sevilir sevilip anlatılır görülen onlarca rüya aşk içinde aşk içinde bir çocuk balçığı öfke; ’ütopya’ güneş bakışlı kirpikleri fazla geç olmadan aynı doğu masalında belki bir Hintli belki de bir Afrika karanlığı çürüten umutlarla dolaşan parmak uçları kenar soytarısı aşk yangını susuz lehçe de ansızın küskün çiçeklerinin nazı gibi dolanan bayramlarında belki de hayat işte belki de zorla gökyüzüne kurulan çadırlar kadar hayal ve yıldızları çalıp göklerden sevgili gözlerinde aynı şarkıyı söyler gibi makamı sönük şarkılar ardınca terleten sancılar annemizin sütü kadar helal aşkın nüshası eksik şartlarında kırgın bir yan an be an toplanırken sofralarımıza uçuk bir itiraz kadar ’mevsimsiz’ kalışlarında tabusu artık tuhaf düşen vedalaşmalarda aşklarda gider aşklarda biter her yanı öykünmüş pervanelerin ölümü kadar hafif bir dünya ortasında her emanetin bir gün geri verileceği ölüm gibi pervasızca. |