Kaos İtirafı

sonunda itiraf ediyorum
kitaplarda adın geçmiyor
siktir çektim
boğucu burgaçlarına alaca karanlığımın
kıskıvrak yakalandığım karabasanlarına gidişinin
liman sahil kent kaybolurken anımsayışların yoğun sisinde
ölüm giyinmişti bayramlıklarını
son noktayı koydum pişmanlığıma
en can alıcı anlamsızlığıyla tekil aykırılığımın
kent
anlamsız görüntüler yığını
gölgeler suskun takibinde kuşların ötüşsüz
kim gülse dünyanın yükü üzerinde
gülmek en büyük günah
ağlamak suç içine saplandığım
debelendikçe daha da gömüldüğüm bataklık tutku
bir dilencinin doyumsuzluğa açılı elleri kadar pervasız
tutku
kezzap yağmurları her gözeneğinde yaşam suyumun
düşüncelerimin yoksul barakasında ancak gülüşün
iflah olmam
gözlerinin buğusundan yoksun kalışım gibi
her gece çalakalem ağlamaktan
uğursuz merasim kıtası şimdi yollar evler ve hatta kuşlar
ağaçlarda savaş orkestrası
sirenler dinmiyor kulaklarımda bir bilsen
yaşamak kanıksanmış bir ızdıraptır şimdi
ayrılığın dahi yitiği aldatmacalardan payıma düşen
balta girmemiş ormanlarında sütliman yalnızlığımın

bakışlarının aydınlık penceresinde
rotasını kaybetmiş bir geminin halatıyla bağlı yüreğim sürgitlere
önsözü yazılmamış bir manifestodur
yarım yamalak sözlerimiz anlayana

hayat
alçakça da olsa keşfetmek
sana doğru akışı
nabzım
ölümden çok ayrılığı gözönüne alıp akmakta en iyimser tahminle

sonunda istifa ediyorum
paslanmış ihanetlere göz yummadan
hayat
karşılığı olmayan bir rehindir ölümde
zaman
göğsümün kafesinde süresiz bir emanet yağmurluksuz

mezar taşlarında adın geçiyor








Kağan İşçen