boş bardaklarbir yoksul sofrasında bağdaş kurup oturup yedim kendimi. su kaldı orada, taze üzüm sürgünler eğdi başlarını yere, en taze yeşiller ekmek şiir ,katık ben yedim kendimi hep ölü yüzleriyle gelip geçtiler penceremin önündeki duvardan ekinler kurudu toprakta yas biçtiler çöktüler güneşin altında, solucan solucan kurudular. zaman yaslarını duymadan geçti. ölü yüzleriyle geçtiler cansız bedenle. ağız ağıza konuştular , duymadılar oluşmadı gülmek çizgisi alınlarında oyuk bir acı aynı yöne doğrulttular silahlarını, o bitmişliği yedim kendimi , bir insan sofrasına bağdaş kurup kaç ırmak akacak yerde, saf saf insanın böğründeki şiir nerde yaşama tuz ekilir ellerinde boş torbalarla geçtiler beş bardak koyu çay , iki sigara bir masada sıcalığını duymayan on el kaldırıldı boş bardaklar 9 5 2005 |
kaç ırmak akacak yerde, saf
saf insanın böğründeki şiir nerde
yaşama tuz ekilir" harikulade şiir, ne mutlu size...