Deniz ıslatmaz ’sevgiyle kal’ diyenleri
beyhude geçer yıllar takvimlerde
her gün bir flüt kırılır teneffüs aralarında
bayraklardan ihanet akar asfaltlara
düşkündür ilhamına yağmur sesinde şair
kimse bilmez ’bir avuç yalan’ yeminleri
buğulu penceresinde ağlarken bir kadın
dokunuverir dağınık saçlı gri siluetine
hatırlanacak bir anı olur el ele tutuşmalar

Yoldaş seslenir:


Tel Aviv’de tek başına aşk kırıntısıdır isyan
Kudüs çocuk çığlığıdır aşkın kıyısında her an


Güz mezarında mermer sessizliğidir maviler
gözleri siliverir sümüklü elleriyle anneler
özgürlüğün kalıntısında sarışındır tanrıçaları
hep renkli gözdür, aşktır bütün vücutları
mavi üniformalarında haki hançeridir aşk
hep ölümleri içindir bilimsel denen icatlar
İsa’dan milatsız bir göçtür erklik davası
öfkeleri dahi yumuşatmaz İstanbul sevdası

Birileri Mızmızlanır:


iyi çocukların berduştluğuna kanıttır arabalar
benzinin ne olduğunu dahi bilmez yaralı kuşlar


Nobel’e adaydır kanlı hikayelerin bütün hatıraları
’bir kadın olmazsa bir erkek de yoktur’ sancıları
kendini düşkün ederken cılız bir şarkının saçları
uzattıkça kanar yüreğinde efsane sayılmış varlığı
düşerken yere kalkmak için söz verir aslanlar
bir yılan zehrinde ölüverir oysa tüm canlılar

Ve martılar ...

Hollywood ütopyasında...

çoğu gibi isimsizdir yaşanmak istenmeyen acılar
böylece kanatlanır gülen yüzünde serkeş günahlar

O zaman söyle bana,
Söyle Coni?
Kaç para insanların acısız yaşama ederi?