Göç
bu göç içimi kazımakda
kuruyan pınarların ardından bakakalan gitmelere sevdanın en sıcak ikliminde bir gülün sinesinde cağlayan ki ezeli yara dönüp dönüp tuza bandığım ey ruhumun aynası kırıldım yol ayrımında rüyamın tam ortasında günün açılan kollarında bıraktığın kar anlık uğruna yandığım yolun sonu külse canruhunu ölüm kadar çaresiz bırakma sude nur haylazca |