Kar tanesiKan yağıyor düşlerimin üstüne gene parsellenmiş dünyacık dev dev cüce adamların elinde bir köşesi yanık mektuplar unutulmuş imzalı kağıt parçacıkları kocaman mühürlerle damgalıyorlar dünyayı ben minicik kar tanesi karınca gözlerimi kimse görmüyor yitiveriyorum çimenler arasında çiçekler dik tutuyor başını dilerse su veriyor bahçıvan gidişlerinin üstüne otumuş tarih insan kanlarının,gidimlerinin ana düşlerinin kilitlenip kalıyor dişleri bir kazığa dönüşüyor insan bedenler sınırlar oluşturmaya çekiyorlar istedikleri yere istedikleri yere gidiyorlar dev dev cüce adamlar ağızlarında kocaman sakız gibi gülüşleri elleriyle yığıyorlar hendeği elleriyle yıkıyorlar elleriyle geçiriyorlar başlarına tacı ben hiç haddi olmayan kar tanesi koyuluyorum eşek masalı satmaya gerçek güçlü olan insanların gözü olmaz taçta tahtta başlarında taşırlar kitapları bir lokma bir hırka istedikleri yere bakıyorum odun yığını insanlar en tepelerinde tahtadan dev dev cüce adamlar işiyorlar dünyaya bu yüzden şiir miir dinlemiyorum odun olmaktansa yakın yüreğinizi unutulmuş çiçekleri takının kimbilir hangi dağın tohumu hey dağ! dağğ! 14 11 1993 |
ben hiç haddi olmayan kar tanesi
koyuluyorum eşek masalı satmaya
gerçek güçlü olan insanların
gözü olmaz taçta tahtta
başlarında taşırlar kitapları
bir lokma bir hırka
istedikleri yere bakıyorum
odun yığını insanlar
en tepelerinde tahtadan
dev dev cüce adamlar
işiyorlar dünyaya
bu yüzden şiir miir dinlemiyorum
odun olmaktansa
yakın yüreğinizi
unutulmuş çiçekleri takının
kimbilir hangi dağın tohumu
SAYGILARIMLA...