Yüzümde Gezinirken GözlerinŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Tiyatro grubumun en prensesinin en ölümsüz aşkına..
5.11.2010 Not:Hala kavuşamadılar:(
yalnızlığa dayanıyorum ama
sensizlik öyle zor ki neden, gerilerinde kaldın mavi baharların kaç gün oldu sen susalı ben haykıralı boş duvarlara anlatamıyorum seni sayfalara yazmak, dilimi çözemiyor dokunmayı öğretip kaybolup gidenim meltem bakışını, hayal tablomda unutmuşsun ne kadar kalacaksın uzaklarda bu kaçıncı takvim yaprağı buruşturup attığım ne zaman uyanacağım, senli rüyaya bir çimdik mutluluğa muhtaç seni şakırken bir kuş imbât yumağı olmuş yüreğim kuytularda anılarınla söyleşirken sonsuzluğu ellerimle sunmak isterken sabredebilecek mi tenin susuzluğa bütün yolları kabuk bağlamış bu şehirde nefessiz kalmış ben sustuklarımı cebimde biriktirdim senli günlerime yakışır diye avucumda sakladım güneşi, ayı, yıldızları vedalaşmasız sarmaladığımda tenini omzuna konduğunda başım bulutlardan taburcu edilecek sessizliğim boyumdan büyük sevgimden korkup gidenim bütün düşlerime misafir gözlerinin borcu var yüreğime gelip dinlesinler arzu dolu dudakların yokluğunda çektiklerini gel artık gel ve yüzümde gezinirken gözlerin ağla bana.. |
senden kalanları yüzümde ibretle seyret
halime bak
nerelere geldiğime nelere katlandığıma ve nasıl yaşadığıma
tanıklık et
gör beni
ve senden kalan bana ağla
müsebbibi olduğun bütün haller senin eserin ama
hiç şikayetim olmadı ki sevgili...
bu şiirin ana fikri böyle düştü içime..yanıldıysam affola
sevgiler saygılar şaire