Yanımda YoktunHiç varolmadığını söylediğin şeydi ,beni tümüyle kapsayan gün gençti ,karaydı ,yıldızlarını toplamıştı tepemden bir dayatma vardı üstelik,yaşam kanallarımı tıkayan nasıl ölmedim hayret,hayata yattığım yastıklarda su sızdırmayan hayata iğne deliğinden baktım ve giyindiler üstümden , gözümde yoktu bütün giysilerimi çıkardım ,yanımda yoktun Eksildi insanlar ,çoğaldı ; ağladılar,güidüler ,sustular uzaklara gittiler,geldiler düğün- dernek oynadılar,konuştular biri bastonla çocukları kovdu,diğeri topladı yanıbaşına kız oğlanı sevdi,oğlan kıza yanıktı,babası vermedi ,kaçırdı dere kıyısında buluştular, çay üstünde seviştiler ,söğütler örttü çay balıkları değdi ayaklarına,taşlar sevindi ,su parladı çamaşır yıkadı kadınlar,çocuklar büyüdü suda,su küçüldü Çay kıyısından kalktı çamaşır kazanları,tokaç sesleri bitti bitmeyen o şey kaldı bende, varolmadığını söylediğin şeydi beni avuçlarımdan yakalamıştıen ince yapraktan,gülden yanıklarıma yoğurt sürdüm,kül bastım kanayan yaralarıma hep yanında biri vardı,ben sana uzaktan baktım gülümsediler ellerimden,göğsümde uyudu bebeler yanımda yoktun ,bütün giysilerimi çıkardım Hiç varolmadığını söylediğin şeydi beni tümüyle kapsayan aşktı; insan yüzü kara ,ak ayırdetmeden bütün insanlara dönük mevlana çemberi ,yunus düzlüğünde sevgili asker, sivil giysileri içinde gerçek insan,gülümseyen ateş! kırılgan yüreğim yaktı bu ateşi,sonra küstü elinde mi bana doğru koştuğun o direngen bayrağın çiğnediler mi senin de düşlerini,ezdiler ço luk_çocuk Kimdi bizi biçimlendiren ,yok eden,yeniden yapan birden çoğaldılar, birden azaldılar,kimse yerinde yoktu ya da herkes yerli yerindeydi,ayaklarını kaydıran biri vardı savaşı ateşleyen ,sen şusun ,sen busun -kimlik veren halklara insan diyen oldu mu ölüler kaldırılırken,unuturken ölümü yaşamak yerinde ama yerinden olan insan bütün giysilerimi çıkardım.. 14 1 2007 |