"bayram sevinçlerimiz vardı yüzümüze “ gülüş “ diye taktığımız...Oysa baca dumanlarının bile yüzündeki masumluğunu kirletemediği beyaz düşlerimiz vardı ardında “ hayat “ diye koşuşturduğumuz...Hatıralar mısın seninle tanıştığımız günü...Fırtınalı bir zamandı..Yorgun bir gün sonrası akşamın karanlığına gizlenmiş iki yetim yürektik ikimiz..Ürkek bakışlarımız vardı..Saklı cümlelerimiz...

Birbirinden uzak, dört duvar arasına saklı yüreklerimizi aynı gökyüzünün altında buluşturarak nice hasret kelimelerini demledik cümlelerin isli çaydanlıklarında..Aynı gözyaşlarında ıslandı kuru topraklarımız..Acılarımızı yüreğimizde öğütüp gökkuşaklarından ördük yarınlarımızı..Ayak üstü yaşamadık sevdamızı, mutluluğun her bir satırını her bir nefesini yüreğimize mühürledik..Gülüşlerimizle sarıyorduk yetim martıların kanadını....Her cümlemiz mutluluğumuzun tek şahidiydi..

şimdi; Sen ve ben aynı cümlenin içinde iki yabancıyız.Hayat ile ölüm arasında kalan boşluğa sıkışmış iki bahar sabahı.. Biraz yorgun, biraz kırgın..Ayrılıkla şereflendirilmiş iki esir yürek..söz bitti, tükendi nefeslerimiz...."