rüzgârın çığlığıoropa’ya uzak bir bulutun göğsünde hüzünlü bir yağmur kuşu ağlıyor tek başına yanmanın şarkısında ağlayan bir kalbin şarkısıdır aşk bir de karanlıkta kaybolan çoban yıldızı saat kadranında dönerken ömrü ne çok serçe ölüsü vurur camlara yeşerir avuçları çöl sessizliğine / dedim ki ağlama lütfen zaten yağmur senin yerine ağlamıyor mu? bu yüzden her zaman ıslak görünüyor kirpiklerin ben de bu nedenle ağlıyorum kalbinizle benim kalbimde de rüzgârın çığlıkları var rüzgâr hep yağmurlarınla geliyor ağlama artık ayrı bir kentin ucunda tutuşurken gökyüzü sadece bana gel, benimle ol ağlayalım rüzgâr eserken dedim ki bizi sadece yağmur anlar ruhumuzdaki derinliği sadece rüzgâr bilir sevişirken yağmur yanıklarını Aysu |