Maria Puder...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Maria Puder’e ithafen yazılmıştır...
Kendisinden Ruh olarak çok etkilendim.. Ruhunu ayna olarak gördüğüm...
Kimseler bilemedi Seni,
Saklandın. Sen ölümünle, Yüreklerde, Aklandın. Kaç Sevdâ gömdün kuytularına, Yüreğinin. Kaç yürekten kaçırdın Kalbini, Gözlerinin. Bir Ben Tanırdım, Bir Ben Bilirdim, Seni… Aslında Kimseler anlayamadı, Bizi… Kürk mantonun arkasına gizledin belki, İçindeki kimsesizliği. Hangi Nihavend kemanın melodilerine sakladın, Dokunulmamış parmaklarını?... Sözler mi , Gözler mi? Gülen gözler mi? Kandırabilirdi Seni. Kaç kadeh boşanırdı karşındaki boş beyinlerde Ebrûli nağmelerinde? Uzaktan inlerdi şiirler, Barlar sokağında yaşamın izi… Kuytulardan cılız keman sesleri yayılırdı, Adamın toplanırdı dilinde sözleri dizi dizi… Şimdi Sen yoksun, O sokaklar bomboş, İnleyen kemanlar yok artık, Yazılan şiirler. Kürk Mantolu Madonna yok artık, Tablosu solmuş… Ne tuhaf değil mi? Sen kendini o kadar anlattın, Şimdi ben anlıyorum Seni, Sen kendini anlatmadan… Sevdiğinde bir kez Sever, Kürk Mantolu Madonna – Maria Puder.. Kısacık ömrüne bir Aşk Yeter… Aşk Onsuz Başladı, Onunla devam eder.. Nevin Akbulut OnÜç-Temmuz-İkiBinOnBir*18:00 |