Hüzünlü bir şarkıgüne küskündür gece dinletir sesini isyanları akar gider gölgelerle oynaşırken sessiz ve yalnız faili meçhullerin asli faili ne sen ne de ben birer figüran gibi oynar hayat bize kendi gölge oyununu seni bilmem ama benim , mevsimsiz sonbaharlarda kaldı bütün sevdiklerim hep vakitsiz baharlarda soldu gitti sevgi çiçeklerim vurgunlarda hep yandı bu yürek tutmaz oldu ellerim bildiğim bu gördüğüm de hissettiğim de bu gerçek artık bütün rüzgarlarda savrulan saçlarının kokusu kaybettiklerim ki hep zamansız mekansız bulutsuz gecelerde solgun birer yıldız artık yalnızlığımı paylaştığım hüzün akşamları kime ah edeyim ki ben engellenemez bir gidişteki yazgımıza sen ya da ben neyi değiştirebilirdik söyle ! olacaktı zaten olan dönülmezliği bilinen bir yolculukta geriye dönülemeyen bir yoldu hep zamansız telaşlarda önümüze çıkan artık gülümseyişler kaldı sevgiliden bülbüllerin kadere inat şen kahkahaları birde rüzgarlarda yanarken son nefese kanat çırpınışlarında hep solgun ve nedense hiç açmadan solan güllere söylenmiş ilan-ı aşklarda biraz sen biraz ben biraz da hüzzam makamında çok eski ve hüzünlü bir şarkıdır zaman … Mert YİĞİTCAN 10 temmuz 2011 küçüksu / istanbul |
........................................suskuya bulandığımız zaman
çok beğendim şiiri kutluyorum