Tanıdık
Sokul gir içeri ey gün!
Defne kokularından bahar tak Şehrimin saçlarına Her aşk kendi yasağını kendi bozarmış Öğrenmem geç oldu Ki aşkın unutturduğu, öğrettiğinden çoktu… Tut ve öp yanaklarından Oyunu yarım kalmış bahçelerde çocukluğumun Yumuşat; Kaskatı kesilmiş, diri taklidi yapan olgunluğumu Herkes bilmeli yerini Gel uzan gözlerinin mavisini kıyılarıma Ayıplamasınlar söyle Yalnızlığınla oynaşan ruhumu Döküldüğüm denizlerin delindi dibi En körpe düşlerimle kapındayım hayat unutma Her mavi, en iyi kendi bilir derinliğini… Tanıdıksın; ey kendini bende unutmuş sen Yasal mı sevişmek yokluğunla… |