ucunda bir şarkı dilimin, susmalar kadar güzel...






yarım ekmek acı koyuyorum kasetçalara
diğer acılarda hep asil zaten
çoktan gidenler için yazılmış bir şarkı
tanıdık bir kadın sesi
bileklerinde ayın on dördü
avuçlarına yapışmış incir sütü
kimse bilmiyor onda ki gülüşleri
aldanıyorum her seferinde
aşk varken yok demenin sanrı nöbetlerinde


delice kıskanıyorum
delice ürperiyorum


aynı yalnızlığın geri dönüşlerinde
sahilde karaya vuran bir helen mektubu
yüreğimde dinlediğim sesin chi mai’si
gülünç kalıyor bir rusla sevişmelerim
tanrıçaların bileklerinden kan damlıyor
yalnızlık ellerimden tutuyor yeniden
intihar isyanlarında ağlıyor kelimelerim


delice yalvarıyorum
delice kıvranıyorum


sürahimde ısınan bir kalabalık şarkı
tuzu eksik şarkılardan bir bukle aşk
üzülmelerimin zeytin ağaçlarında istanbullar
dolanmaya çıkmış yalnızlık
bir ömür boyu sürecek ıslak hikayeye
sırtını çevirirken uygar bir adım
hiç korkmadan yüreğine dokunuyor ellerim


delice susuyorum
delice gülüyorum


çocukça oyunlarımda ölmeyi hak ediyor çiçekler
naylon sevgilerin delinmiş kaygılarında
dilimi mühürleyen zemheri bir aşk şekeri
her gece kolay oluyor anlatmak bir şeyi
ve susmak daha zor sıkışırken dudaklarım
öpüşme eşiğine gelmiş kanlı mızrağının ucunda


delice bekliyorum
delice umuyorum


kamera kayıt altında ıtırlaşan küsüşlerde
şehir hattı bombalanan bir umut apartmanlarda
fransız kalınan bir şarkı kadar liriksel fonunda
aynı sandalyede yığılıp kalmaya susuyorum şimdi



delice susuyorum gülüşlerinde kıskanç ürpermelerin
ve
delice yalvarıyorum kıvranan umutlarımın beklentilerinde

içimde yaşanmayacakların sokak dilinde
delikanlı mısrası tek tabanca gibi