Ad VISenin adın sarmaşık. Nemli gözlerde ve boş Çocuk kollarında yaşar. Yaprakları kesik Kesik... Hiç öyle sarmaşık gördünüz mü? Elli santime kadar ölüm. Dibi kan tutmuş sözlerin orta yerinde Vurulmuş. Ve yine söylüyorum. Aşk intihar süsü. Sarışın bir kadın Nane kokularıyla öpüyorsa sizi. (Tamam mı?!) Harflerin sarmaşık yaprağı Senin. Çiçek açmak için tırmanırken Göğe aşık olur. Kökünü terk eder gövden. Boşlukta yapayalnız Ve yeşil. Ama ağlamazsın yine. Çünkü gövdeni ipince zambak yapraklarıyla okşar Bir çocuk. En kanayan yerinden tutar seni En kırılmış... Ve senin adın menekşe. Ölü evlerinin pencereleri önünde Balkon korkuluklarında durur. Tam yedi gün sulanmaz. Ölür yaprakları. Çiçekleri üşür. -Kırk gün sonra Yasin’le uyandım. Bir bardak su ile koştum yanına. Az da olsa yaşatmak istedim seni. Bir umudum olsun diye. (Adını seviyorum.) Kıyıdaki Adam, ad ve harfler için şunları söyledi: "Hani demiştin ya Harfler gerçek Adın kendisi yalan diye. İnanmıyorum. Çünkü yaprakları ölse de sarmaşığın Adı yine sarmaşıktır. Gölgesinde ağlayan her çocuğun Umudu için." |
tebriklerim günün şiirine hayata kattığınız eşsiz ışıltılara iyi ki varsınız değerli şair dost..:)
sevgim saygım selamlarımla..