Sana susamadıklarımı bir bilsen.. Ve sustuklarımı.. Hiç konuşmazdın...

Geceden kalma küllerim,
Gülen yüzüme aldanmayın.
O ateşin samanı tutuşturması gibi
Ateşe verdi, savurdu küllerimi dört yana.

Ömrü harcamak dedikleri bu olsa gerek.
Seni düşünerek geçen bir ömür harcanmış.
Güçlü olamıyorum artık.
Nerde bir gizli köşe bulsam,
Atıyorum kendimi ancak.

Ruhum kurtulurken Kalbinin yelpazesinden
Güneş’den sonra gelen serinlik
Şimdi yerini üşümeye terk etti.
Bedenim Deniz’e battı batacak,
Mavi’liği terk etti, gitti/m.

Dudağına hece hece dizenmiş adın,
Bu Son sözüm, bitişine ağıtlar yakan,
İçimdeki anlaşılmaz duygulara ahkam kesen
Olmayışına rest çekti cümlelerim.

Sana sus/uyorum
Sana susuyorum.
Hiçbir yere sığamamaktan korkuyorum.
İçimde bedenimi sürüklediğim cesetimi kendim taşıyorum.
Sen sadece Sus..
Susmana kanan duygularım var.
Ama ben Sana Sus/amıyorum.

(YirmiBeş-Haziran-İkiBinOnBir*10:00)


Nevin Akbulut