bir gülümseyiş kalır gözlerdebir gülümseyiş kalır gözlerde yaşamdan vazgeçerken her ölümlü gülümser biraz dökülür mevsimlerden bir düş gibi düşen zamanda anılar solar usulca yaprak yaprak sararır giderken telaşlı beden sisli iklimlerde ısıtır ellerini hatırında her ne varsa gidenlerin ellerinden buruk bir yalandır aslında hepsi göz yaşlarına karışır kanı eski bir hikayeden suskun bakışların çığlığında kaybolurken rüzgarın sesi ne kolaydır ölüm aslında haziran akşamlarında oysa, çok daha zordur yaşamak saçaktaki serçe alır tüm günahlarını kendi vefası titrerken kış ayazlarında dönmeyi bilmeyeni tutar her ölüm … Mert YIGITCAN 18 haziran 2011 istanbul |
yaşamdan vazgeçerken
her ölümlü gülümser biraz