ÖLÜM İKİ UÇLU KELEBEK BAĞI BOYNUNDA
Hani gözyaşı tüm gücüyle tutunur ya
Kirpiklerin oklarına ayrılmamak için Yuvası bildiği göz evinden Oysa bayramlıklarıyla karşılar yüzü Gün geçirmiş yılların bilgeliğiyle Bilir çatal çatal kırışır,yağmazsa karanlığına Hem umudun göç ettiği simasında Renklerle sakladığı palyaçosu darılır Ki ölüm boynunda iki uçlu kelebek bağı Bir ucunda körkuyu hayatı asılı Çektikçe dipsizliğine daha bir sıkan Boş düşlerin tozlarını toplaya toplaya Diğer ucunda umutsuzluluğunun kayası Bundandır kamburu boynunun Ve omuzlarının asaletli duruşunda Ne gelirse kabuldür kavlinde. Kaşlarının ortasında hangi hayalinin enkazı Vurur gözlerinin cam yansımasına İki yol ayrımında kırılır bakışların Ağlıyor musun orman gözlüm Yaralı bir damlan düştü yürek sızıma Nemli rutubetinle Döküldü diğer yüzünün sıvaları Yarasalar uçuşuyor bataklaşmış göğünde Çaresizlikle boğuşmaktan yorulan sesinde Hangi düşünün şarkısını parçaladın Hayatın pençeleriyle yırtılan kalbinde Kanlara bulanmış hüzünler mi besledin Bin asırı deviren ruhuna suyu armağan ediyorum Var mısın söndürmeye yangınları… |
sayfanızda çok güzel bir şiir okudum kutlarım saygılar selamlar