KIYAMETİM OLMA
içim titreyerek uğurlamak gidenleri
ayak seslerinin uğultusunu ninni gibi dinlemek herkes gider biraz herkes kalır öldüğü yerde bildiğin bir nakarat gibi tekrarlar ömrünün tiz melodisinde... tedirgindir ürkekliğim aceledir beklemelerim gördüğüm her yüzü benzetir sana öylece suskun ve yaralı beklerim... solgun fotoğrafların hayalinde kaybolurken buğulanan gözpınarlarıma inat en güzel düşü gözlerime iliştiririp gittiğin yerleri düşünüp kendime diyar olurum... veda etmenin ağırlığını bindirme yüreğime senle geçmiş bir ömür biriktirmişken bedenimi üşütme kıyıcı rüzgarınla üflersen ayrılığın surunu bil ki kendime kıyamet olurum!... |
ayak seslerinin uğultusunu ninni gibi dinlemek
herkes gider biraz
herkes kalır öldüğü yerde
bildiğin bir nakarat gibi
tekrarlar ömrünün tiz melodisinde...
bştan sona enfes bir şiirdi yürekten tebrikler...