gece gözlerini gözlerime dikme
ne arıyorsun
daha önce görmediğin bir karanlığı mı?
zaman ilmeğini boynuma doladığından beri
saatler içimde intihar eylemi
insan ister mi zaman geçsin
günahların perde perde sesini kestiğinde
işte en çokta bu anlarda...

algılayamıyorum artık yaşamanın anlamını
vefasız bir aşkın kokusu dört bir yanıma sindiğinden beri
aylak bir bulut gibi soluduğum havaya sinen
bu kesif koku.

duvarlar arasında sıkışmış gibi yüreğim
derin bir yastayım,ağıtlar boşuna
içimin loş koridorlarında
kaybettim benliğimi
utanıyorum aynaya yansıyan
donuk bakışlarımdan
bir figür gibi
kendi hayatıma seyirciyim..

yenik düştüm kendime
trajik bir yaşamı solumadayım
kime anlatayım
kim dinler
yaptığım hatalarımın
yol açtığı bu yaraların kan kaybını..

ölüm paklamaz ki ellerimizin kirliliğini....