İhanet, iyi başlar; ama sonunda kendine ihanet eder. lıu
İsyantus
İsyantus

Kanatlarınla

Yorum

Kanatlarınla

( 3 kişi )

3

Yorum

1

Beğeni

5,0

Puan

1014

Okunma

Kanatlarınla











bir masal yaz ve anlat bana
kehkeşanlara karışsın zaman
vaktin ve güneşin en balçıklı anında
balık hafızanla günü ve yalanları ısmarla
unuttur sonra
gelmiş geçmiş ne varsa zahir bir vaktin hatrına
ahir olan her ne varsa
unuttur ve sakla tüm karanlığı koynunda

her ne vardı ki umudumdan çıkalı yolumu kapatıyor usulca
dili kesiliyor ve kelimesiz oluyorum
ölümü bekliyorlar ben öldükten sonra
ben öldükten sonra hiçbir şey kalmayacak onlara

arkamı, sağımı ve solumu sobeledikten bu yana
ebe oluyorum
kol geziyorum sokaklar ortasında
ruhum bir anka

ne yanarım ben ateşe
ne de yanarım sana
yansam bile külümden kül oluyorum
çoğu çoğu savruluyorum rüzgârla


bir masalı boz ve ölümler ısmarla bana
kehanetlere karışsın
vakit ve güneş gecenin avcunda
tekerliyorum
teker teker
kanatsız meleklerin uçuşundan ve ölümünden bahset yalnızca



t.ö’ye


Paylaş:
1 Beğeni
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiiri Değerlendirin
 

Topluluk Puanları (3)

5.0

100% (3)

Kanatlarınla Şiirine Yorum Yap
Okuduğunuz Kanatlarınla şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Kanatlarınla şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Düşbaz
Düşbaz, @dusbaz
23.6.2011 14:33:37
5 puan verdi
Bir masal anımsıyorum
mahrem düşleri saklayan karanlık gibi
bütün iyiler ölüyordu ve kötüler
çıkıyordu ölümün kerevetine
dişi bir kent oluyordu elimizdeki karabasan izler
ışığı söndürüyordu anneler bizim için
karanlıkta öpüyorlardı alınlarımızı

(annem; sesleri benzemez ki karanlıkta çocuklara hiç)

Benim düşlerimi karabasanlar iğfal ediyordu
Sen serçeleri severek büyüyordun
İlk gülüşünü anlamsız kılıp
Yürüyordun önün sessizlik ardın sobe
Kurumuş bir yara artığıydı
Annemizin boynumuza astığı muska
Bizi aşktan koruyamazdı…

(annen sürdü mü hiç rüzgarları senden tarafa
Teslim olurken güvercin cesaretleri hani elleri yukarıda)


Bir masal anımsıyorum
Aşktan yorgun düşmüş şehrin banliyösü
Uykusuz gözlerde huzursuz gecenin türküsü
Peşrev çekiyor yollar üşüdüğümüz tüm uzun havalara…

Ve melekler yangından kurtaramıyorlar kanatlarını
Gülden ayrı durmadı ki hiç a canım bülbülün kahrı
Kalmak kadar gitmek de amentüsüydü sevmelerin
Ah imanımın dehlizine saklanan kadim elif
Bir somun ekmek de benim için böl göz yaşlarında
Ve ışıkları söndür bir kez daha bizim için
Karanlıkta öp sesimin çıplak yanını

(Vesselam…)


Esasında şiire 'şiirle' karşılık vermek istemezdim. Ama böylesi bir sese tahlilden öte başka bir sesle karşılık vermek gerekirdi. Yorum niyetine almayınız bunu, öylece bir kenarda dursun...

Şiiriniz gerçeklerden sıkılıp, anka kuşunun kanatlarında masallara sığınan bir ruhun arayışı gibiydi. Bundandı belki mısraların muhacirliği. Şiirdeki dalgalanmalar yer yer ürkek adımlara tekabül etse de telaşa mahâl yok, koş diyenlere aldırmayın siz...
Ruh tene emanetse ,ten zabt olmayınca
Kaf dağının ardına da gitseniz yok bunda bir keramet...

Evet çocuklar masalları sever.Ama onlar masalları dinlerken şaşırmaz ve garipsemezler. Çünkü gerçekle hayal arasında sendeler çocuklar. Hayali var bilirler en kötü gerçeği de yok. Çünkü bir ressamın kendi yarattığı resmini fotoğraf etmesidir bu durum. Ki o ressam fotoğrafın bile göremediği ayrıntıyı görür. O resmin ortaya çıktığı anı bilir, her saniyesine hakimdir.Çünkü fotoğraf çektiğin anı yaratır.Çocuk da kendine okunan masalı... Demem o ki ; masalı dinleyen gerçeği değil, gerçek olmasını istediğini sever en çok.

Peki siz?

Saygı ve takdirlerimle...
Eyvallah


Düşbaz tarafından 6/23/2011 3:05:51 PM zamanında düzenlenmiştir.
Devin Karaca
Devin Karaca, @devinkaraca
12.6.2011 01:56:13


Senin güneşe bir gülümsemen vardı, ilk akşamdan yorgun, telaşlı.. O şehre ay uğradığı an; hani kırmızı başlıklı otobüsten inerek, zümrüt yeşili yapraklar arasından yürüyorsun, yürüyorsun ellerin ders notları içinde..


Senin bir gülümseyin var güneşe, o ilk sabahla heyecan dolu, mutlu..
Ölüm deme ama, ölüm üşenmektir dünyaya..
Ki sen yeni nesiller için yaşamayı anlat öğretmenim..




Eyvallah


Angie
Angie, @semaenci
11.6.2011 18:42:10
5 puan verdi


Güzeldi.


© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL