keloğlan güncesibir kandil gecesi evde annem lokma kokusu bizi güldüren bahçede keloğlan bir masaldan ötekine işte ömrümüz kokunu taşıyor bize asırlardır gülden mahyalar gece ve gün peş peşe ayrılık ömür dediğimiz düğüm çözümsüz değil içime düşen bütün yangınlar senden dudaklarımda ölümsüzlük şarabı her kelimen susmadan oturduğum o muhteşem şehir bütün nefes sana ait işte o aitlik asıl mucizem evvel ve ahir benim tek aşığınım senin güzün de yazın da aynı sonsuz güzellikte kokun yine kainatı sardı hoş geldin sevgilim sessiz duruşunla maveradan asil rengine kavuştu şehadet yurdu duruluğuyla bu cümbüş muzzam bir ebem kuşağı hoş geldin aşkım |
çok sevmiştim...
diğer bütün şiirlerin gibi aynam ...
sevgimle hep...