kara
açılırken ellerim zamana,
kanayan yarasını sardım şafağına tutkun yıldızımın... sararmış yüzünden korkan insanların kaçışıydı çekimser bakışlar. bir vurgun güne ağlar emek. doğurgan zamanın arifesinde artık duramaz kan ter içindeki yürek... sinsice pazarlanan yaşam, kirli çarşaflara düşen kara kadar karanlık ve acı.. zincirinden boşanmış arzular, uçarken rüzgarının götürdüğü kıyılara. ne yapsan da, yazılan yazılmıştır alınlara... şimdi, paranın ağırlığı karanlık devlerim kadar güçlü ve heybetli. ve tüm sevdalar da paranın yeşil rengi var... züğürt bir insan tesellisidir, leyla ile mecnun, yusuf ile züleyha, zamana gömülüdür zincirine bağlı sevdalar... bir gece vakti efsanenin gölgesine sığınmış iyi kalpli insanlarım pusulasız yol arar.. oysa, sevdasız gecelerin açtığı tomurcuk vurgun günlerinin karasına düşman. ve beni bir karaya muhtaç eden düzen yaşarken kırmızıyla dünyasına bin pişman.... 01.06.2011 Mönchengladbach... |