Açlık ve Ölüm
Bak çürüyor ölülerimiz, kardeşim.
Sabahleyin karşıdan gördüklerimiz Yatmışlar yol kenarı tarlaya. Renkleri atmış hepsinin, Sanarsın kanserli hücreler kanını emmiş, Pencereden selamlıyor bizleri,görüyormusun? İşte ordalar,aç olanlara bakanlar.. Kilisede çalıyor çan,duyuyormusun? Yatağında bulmuşlar Alen’i İki avuç dolusu Parça parça, Dökülmüş ağzından cigeri. Dalıyorum şöyle geriye kardeşim, Birtek o terk etmedi memleketi Birde ondan önce ölenler.. Sevgili güneş, sönmüş ışığı gözlerimin Artık ne söyleye bilirim ki? Aç ve yoksul yaşayanlar Sonbahar yaprakları gibi Gecenin kanadında çırpındılar, Birtek ben yaşamaktayım Belki bu zor bir yol, Ve ölümden iyisi yok gibi... |
Uzak bir ülkenin kaybolan yüzleri çizilmişti ustaca
Beğendim ve Tebrik bıraktım
Saygılar