Bir yenilgiyle başlıyor hayatımız yaprakla yağmurun ayrılığı meselâ damla ile ay ışığı gibi irkiliyoruz doğarken hiçkimse gibi serpilirken etrafa nasırlı ellerde kavrıyorsun yerini bir yerlerden sökülmüş bir tohum rast gele başlıyoruz hayata
kendini parçalıyorsun bir kıvrımda diri bir yağmurda birikiyor nazlı yangın silkiniyorsun vuran her damlayla Kırk yaşına vardığında uzun bir yolculuktan sonra Çok az seyi seçebildiğini anlıyorsun aslında Bu hayatın yüzde kaçı seninki Kenarından yiyorsun yahninin ama Sensin aslında senin kurbanın Pilavın tuzlu çıkıyor çayın sekersiz Ve birden tuzu şekeri hiç sevmediğini hatırlıyorsun Hiç bir şeyi aslında sevememekten muzadaripsin Boşuna ödediğin biletler, fotoğraflar, kartlar Krediler, bankalar şimdi yeniden başlasan vakit geç Eski gömlek yeni bedende yorgun Kızıyorsun her şeye, her kese Eski bir senden yeni bir ben’e dönüşürken damıtılıyorsun
başkalarının derdiyle başlıyor işimiz başkalarının başkalari ile kurduğu bağlantıyı düzeltmeye çalışırken buluyorsun kendini eski sürü insanından yeni egoist insana aşka dair diyorsun ilk anda ilkönce hesaplarda çıkıyor açığımız uzak iklimlerin kokusu gitmediğimiz şehirlerin bir irkilmeyle kabarıyor hafızamızda yoksullukları sonra bir ayrılık düşüne dalıyoruz bize ait olan ne kadar uzakta
başkalarının yokluğu ile başlıyor hayatımız başkalarının başlangıçları gibi de sonsuz yasasız namussuz başlıyoruz hayata dışımda yaldızlı gök içerimde yıldız pak üstünde idam gömleği ile başlıyor hayatımız
insana dair hiç bir şey bana yabancı değil her şeye aşina başlıyoruz hayata aşk yazılmamış olsa bile ismimim üzerine öykümü dağlara ben kendim yazarım
elinin kiriyle başlıyoruz hayata bir şeyler sona ermiş gibi yeni başlayanlara bir yara kapanıyormuş gibi karıncalanıyor
aılayarak başlıyor hayatımız sonra küsüyoruz hep birlikte. tavizsiz duruşunda zamanın. ardımdan koşuyor soluk soluğa. bir kelimeden diğerine ödünç yâr olmuşum daha çok yaşarızda dalıp gidiyor gözüm. Erkenden yaşlanarak başlıyor hayatımız yıllar yıkıntılar biriktiriyor birde darlanmış kelimeler
adalet ilginç bir kavram insan katil olurkende adil olabiliyor eger idamın gerekçesi varsa. Doğruyum çalışkanım paşam Oysa birileri hep sınıfta kalıyor Birileri dört nala kavağa tırmanırken Bir yer bulamadı adalet duygusu bende içinde hakim ellerinde kan dışarda kanun dışısın üstünde katil altında mahkumsun
başkalarının dişleriyle başlıyor hayatımız biraz kırılmışız başkalarının ağzıyla yanıyor canımız ayran içmeden ayrı düşüyoruz ve devam ediyor başkalarının hınçlarıyla cehaletimiz düşman diyorlar, saldırıyoruz
başından yenik başlıyor hayatımız incecik su yolu her yere ulaşıyoruz toprağa doluştuğumuzda habire tek başınayız.
Hep aynı isimle başlıyor hayatımız Önce çoluk çocuk diyoruz Sonra çabucak ölüyoruz hepimiz, aslında ne kadarda adaşız sonra mezarda böcek oluyor, su oluyoruz bir çiçeğin dallarına yürüyüp sonra gül açıyor öfkemiz oradan bir çılgın kıza ilham oluyoruz bitti derken küllerinden ne güzelde yeşeriyoruz artık deli oğlana kalıyor mirasımız
hayatta hiç bir hesap sen’inle bitmiyor ve hatta kapanmıyor hesaptaki bu açık mesela ben çıkıyorum sen giriyorsun bir sıfır malup başlıyoruz oyuna veya bir sıfır galip hayat nerden, nasıl, baktığından çok orda ne gördüğünle ilgilidir
ve hep sen kalıyorsun ardımdan yazılmamış olsa bile bahtıma ben yazarım seni ismimin üstüne ellerimi bırakıyorum vedalarına ellerimle okşuyorsun sevdiğini yada ben senin isminle seviyorum her şeyi
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ellerin şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ellerin şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.