*Sözcüklerde kısalır elbet… kısılması gibidir seslerin..ses ver ne olur… ben seni en suskun ütopyada bekleyen değil miyim? *



Ölü doğan çocuklara isim gerekmez

Dillenmemiş her aşk yetim doğar yarınlara

Her yarın sisli bir gündür sensiz İstanbul’da

Yılgına gem vurulmaz ki

Ağaran saç tellerinde dolaşan ellerim gibi

Yarım kalır dudaklarımda tadın

Anlarım…

Anlamsızlığını vuslatın



Sökülür tenine saldığım köklerim

Solmuş bir yaprak olur sol omzunda ezberim

Ardına;

Dilimden dökülür gözyaşlarım

Taşa değer göğsüne yaslanamayan başım

Dolarım düşler içine her gecenin

Dünlerimse kanar ıssızlığına

Münferit bir kavmin günahkârıyım

Kollarım kapanmış dizlerin üzerine

Adım ürkü!

Gizledim kabuklarını her yaramın

Gev ramın…

İzgi midir gözlerime düşen namzet



Ey ki ey…

Kirlenmiş bir şafakta terk edilmez bir yürek

Sermestliği sensizliğe vursaydın

Anlardın elbet

Kalâya benzemez her ürkek

Yüzün de yakışır güze

Gazeller kıblelerde okunsun şimdi

Suda uyuyan tüm gülüşler

Boğuldu gitti…

Böyle havada hûzra mı gelinir

Sen söyleyen tüm dillerim

Susuyorsa vardır… elbet..!



*Yalnızca kırılmış kadehler bilir esriklik denilen hissi… Kaybolunca dudak izlerinde mey zamanı…

Azaldım gitti sevgili… eksildin gitti… Kırık bir kadeh misali …*

NeNa