Ölüm vardır seni beni ayırmaz,
Orda dayın yoktur seni kayırmaz,
Neden dünya malı gözün doyurmaz,
Aklınca kendini aldatma ahmak.

Yüksek bakma insanları horlama,
Uyan artık hep kendini körleme,
Ha !Gayret Ha!Gayret kendin zorlama,
Ne olurki şere şer katma ahmak.

En güzeli insanlıktır elası,
Dik dur olma yalakanın kölesi,
Kaçamazsın bulur ölüm belası,
Mecburi ölümü zor tatma ahmak.

Özü doğruluktur mahşerde arşın,
İnsanlara dostça kalmak barışın,
Ömür kağnısyla biter yarışın,
İyiye git, kötü yol tutma ahmak.

Akıllı ol, olma deli divane,
Coşup, taşıp çıkmayasın zivane,
Sonra derler sana bunun zoru ne,
Düşün suyu baştan bulatma ahmak.

Dünya malı ile olmaz yerinmek,
Nedir asıl insan, asıl görünmek,
Dürüstlüktür günahlardan arınmak,
Yanar döner olup laf satma ahmak.

Veysel der ki;Yalancıya gıcığım,
Farketmez ki olsa bile çocuğum,
Eğer dersen bende buyum gancığım,
Nasihatım, işi zor etme ahmak.