Kimi insanlar var ki, kibir değil onurlu,
Derdini anlatamaz, onu dertsiz sanırsın.
’Bir melek değil ya bu’ demeyesin; ’olur mu?’
Anlamak insan için, anlasan utanırsın.

Yokluk içinde yokluk, aç gezer tok görünür,
Vakarla dimdik durur, oysaki hep sürünür,
Faziletle süslenir, erdemlere bürünür,
Sen aşağılık herif, onu nasıl tanırsın?

Aklında özür varsa, cimri elin; veremez,
Cömertliğin sırrına, agâh olup eremez,
Sağırsan duyamazsın, gözün körse göremez,
Onun gönlü Allah’a, sen şeytana varırsın.

Ey modern geçinen, çağ dışı olan madam,
Medeni görünüşlü, ey vahşet kokan adam,
Dışı süslü Müslüman, ey cühelayı azam,
Sen insanı bilmeden, hayvanlıkta kalırsın.

Başınıza çarpmadan, sizden büyük bir kaya,
Keyfinizi bozmayın, eller giderken aya,
Bekleyin belki tutar, sizi de kutlu maya,
Bir gönül-e girmezsen, gönlünden usanırsın.

Sen süredur sefayı, garip çeksin cefayı,
Galiba anlamadın Muhammed Mustafa’yı,
Biz ondan tahsil ettik, ahdimize vefayı,
İyi uykular sana, ölünce uyanırsın.

Zan etme ki insanı, et kemikten ibaret,
Sıyrıl kandan ilikten, gönüllere firar et
Maddeleri parçala, manasında karar et,
Umulur ki saf aşkın, rengine boyanırsın.

Her şey insan içindir olgunlaşır, azar da,
İradesinde hürdür, yapar, yıkar, bozar da,
Kimler gelip geçtiyse, hepsi şimdi mezarda,
Sana da kalmaz dünya, boyunca uzanırsın.

Dünyada gurur kibir, kabirde karnın şişer,
Yaralı bedenine, böcekler, kurtlar düşer,
Bu kural hiç değişmez illaki herkes pişer,
Ömür değirmeninde, Un gibi ufalırsın,

04.04.2010