Utancımın Nü Resmi
Ağaçlar düşürür yapraklarını,giysilerimle bir,
Niyeti gizlemekmidir çıplaklığı mı bilmiyorum. Mavi gömleğini giyerken gökyüzü Bedenimi saklarım utancımdan. Gece lacivert renge boyandığı vakit Bulutlar ayın önüne asarken perdesini Atarım kendimi soguk kaldırımlara. Vapur sesini duyduğumda Deniz dalgasıyla okşarken kuşluk vaktini, Pencereme konmadan sabah kuşları Titreyen bedenimle dönerim kendime. Dolaştıkca insanlar sokaklarda İçimdeki hüzün soyar utancımı Kalırım yalnız bir başıma. Gün ışığında Kaçarken bedenim toprak yolldan, Cesaretin varsa Hadi giyindir beni... Bak ağaçlar yeşeriyor; Bahar aşkına Şu yoksulluğumu gizleyemem ya... |