TEK KİŞİLİK/yoksulluk kadar koyar yoksunluk ağacını yitiren ormanda ecel korkusu korkuluk/ hüzünlü bakışlarının ardında görülmeyeni içinden aşk geçen zamanın yağmaladığı geçkin bir güzelliğin izi bir leke/ soluk uzak gölgede bir noktaya ulaşma çabasında harmanlarken günü geceyle tırpan, ince cılız bedeni toplanamıyor savrulmaktan katre katre çoğalan ateşten demli bir acı süzülür içre tükenmez yokuşların inişlerinde dingin bulacağını sandığı denizin öteki yüzü devrilir önüne sızı tek kişilik kimse bilmez nicedir diye!... bir vedadan çoğalır ayrılık hikâyesi başlarken uzar, sonra kaybolur gölgeleri içinde çaresizce çırpınır bir kuş çıkılmamış bir yol daha kaldı mı ki? şifa niyetine tek kişilik ağlar her kişi… Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |
CANDAN OKUDUM HAK İLE BİLE KALEMİNE
BEREKET OLSUN
HERDEM ARTSIN EMEĞİN
EKSİLMESİN HAK İLE PUANIM TAMDIR
SEYİT KAZİM SAYGILAR,,
,,,