Pencere Kenarındaki Ölüler
Onlarda,bizler gibi
Sevdiler yaşamı,umudun kızıl resmine bakmayı Yoksul sofralarında gezinen karıncayla oynamayı. Ağlayan bebeklerin gözyaşlarına daldıklarında Anlamışlardı ızdırap dolu günlerin geleceğini. Yenilmedilerde değişeceğine inandılar Ekmek ve şarabdan daha fazlasını koyarak sofralarına Dünyanın yeniden kurulacağına. Aslında öldükleri söylenilemez Karanlığın ortasında kurşunlanırken bedenleri, İzlemişti pencere kenarındaki ölüler, Üzerlerinde doğan güneşi, Şimdi vuruldukları yerde Yeşerdi bir çınar ağacı, Yapraklarında her birinin sureti Serilir kentin üzerine, Selamlayarak, Pencere kenarındaki Ölülerini.. Devrim Dokdere |