0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1457
Okunma
Onlarda,bizler gibi
Sevdiler yaşamı,umudun kızıl resmine bakmayı
Yoksul sofralarında gezinen karıncayla oynamayı.
Ağlayan bebeklerin gözyaşlarına
daldıklarında
Anlamışlardı ızdırap dolu günlerin geleceğini.
Yenilmedilerde değişeceğine inandılar
Ekmek ve şarabdan daha fazlasını koyarak sofralarına
Dünyanın yeniden kurulacağına.
Aslında öldükleri söylenilemez
Karanlığın ortasında kurşunlanırken bedenleri,
İzlemişti pencere kenarındaki ölüler,
Üzerlerinde doğan güneşi,
Şimdi vuruldukları yerde
Yeşerdi bir çınar ağacı,
Yapraklarında her birinin sureti
Serilir kentin üzerine,
Selamlayarak,
Pencere kenarındaki
Ölülerini..
Devrim Dokdere
