Şiir değil olağanüstü bir destandı okuduğum..
En derine işledi usta..
Güçlü kalemine,yürek çağlayanına sonsuz saygımla..

Gözlerim

kuyusuna düştü kör aşkın

Naçar oldum bu sevdada

Üzerimde şeyh efsunu

yüreğime üflemişler

kara aşk iksirini içirmişler

Yüzyıllar sonra başka dünyadan

Ona ait olduğum bir yıldızdan

Ulaştı kayıp yeşil taşlı gümüş yüzük

Kendi mesihimi boşadım

Sessizlikteki kördüğüm çözüldü



Ne yıldırım aşkı

ne de platonik bir aşk

Bizimkisi gözleri kör

kapkara sevdaymış EVİNDA

Benim küçük dünyalarım

Senin büyük galaksilerin vardı

Bende senin gibi;

doğup ta doğduğuna inanmayanlardan

doğup ta yaşadığını sanmayanlardan

Birde hep çocuk kalmak isteyenlerdendim

Ama nerede oturduğunu bile bilmezdim

Fotoğraflarını görmüştüm

birde gözlerini

Sana gönül verenlerin

Ateşten gömlek giydiklerini

Genç kızların aşkından

ateşlerde arındıklarını duymuştum

Yeter ki bu gönül aşık olsun

Aşamayacağı dağ

Çözemeyeceği bilmece yoktur ki


Bıyıklarım daha terlemeyi bilmezdi

Ayrılık ki anamdan

hiç aklıma bile gelmezdi

İnsan bir sefer aşık olmaya dursun

Ana değil

hiç bir güç tutmazdı onu

Uçup uzaklaşıp uçsuz bucaklara

Sonsuz yolculuklara belki de

EVİNDA,

bu kadar cesaretli değildim ben

Büyük yüreğim küçük dünyam vardı

Bu dünyamda

büyük aşklara daha yer yoktu

Çocuklar çocuk olmalı diyor

Çocuklara ait hayallerim vardı

Ah EVİNDA

senin annenin kehaneti gibi

Hiç kehanette bulunmadı annem bana

Bilseydi yada bilseydim

Ateşlerde canlı canlı yanacağımı

hep yalnız kalacağımı

Belki de bir küpe olurdu kulağıma

Ama o dağlar var ya EVİNDA,

evimizin karşısında ki dağlar

Oradaydı senin mavi gözlerin

Gözlerin ki kalbimi eriten

zirve karlarıydı

Ve beni zamansız yolculuklara çağıran



Fen dersini çok severdim

Türkçe dersinde gözdeydim

Teşekkür belgelerimi biriktirdim

Resmi bayramlarında şairiydim

Mustafa Kemal’i anlamak isterdim

Yüreğimin yarısı Türk

Diğer yarısı yasaklı Kürt’tü

Bundandı her and içme töreninde

“ Ne mutlu Kürdüm diyene” de deyişim

Aferinler le şımaracak biri değildim

Öğretmenlerimle tek yanlı diyalogda

gözlerimle konuşurdum anlarla

hepsini de severdim de

-Ama beni vatan haini ilan eden Tarih öğretmenim hariç-

Sen ki aşkı veren EVİNDA

Bana yüreğimin yasaklı yarısını verdin

ondan utanmayı

onu bastırmamayı

onu sevmeyi öğrettin

Bana sevmeyi öğrettin ya

birde nefreti

ve hırsı da öğrettin

Azad olan yarım yüreğimin

Diğer yarımlığımı bastıracağını gördüm

Yüreğimin eşitlik terazisi bir değildi

Bu terazi dengelenmedikçe

insanları sevemezdim ki

Bu denge sana aşık olmaktan geçerdi

Oysaki sen başrollerdeydin

bense bir oyuncu figüranı

Sana olan aşkımda

eşit tartmıyordu aslında

Yoksa bu dünyanın terazisi mi bozuktu?

Küçük bir yüreğim

ama büyük bir dünyam vardı

Altı üstü bir doktor olacaktım

insanlara derman veren

Yada bir avukat olacaktım ki

teraziyi adaletle dengeleyen


Beceremezdim terk etmeleri

Bundandır unutmayışım halen

çocukluk aşklarımı

Fazla bir şey istemedim kimseden

Bir önlükle beş seneyi bitirdim

Oyuncaklarda almadılar bana

hep çamurlardan yapardım

Sonra kıpır kıpır oldum

Ayakları havadaydı kalbimin

Şarkılar dilimde

Senin aşkın önümde

Çıktım hiç bilmediğim serüvenlere

Anne kuş uçmasını öğretmemişti bana

oysaki ben uçabileceğimi sandım

Olimpusa çıktım önce

meğer tanrılar orada otururmuş

Athenaya seni anlattım

Güzel örgülü Demeter’e sordum

Aşkıma derman yoktu onlarda

Bana sadece bir parçanı gösterdiler

Bu aşkın kaynağının

Güneş doğan ülke olduğunu söylediler

Böylece çıktım Demuscos yollarına

EVİNDA’nın diyarına

Sonbahar sisli yalnızlığında

Karanlıkta ışıksız bir yolda

Ulaştım o tanrısal mekana



Sonbahar benzerdi EVİNDA

Nice tabipler

efsuncular

bilgeler

Derman bulmamışlardır yalnızlığına

İnsanoğlu bilmezmiş

tanrısal yalnızlığa bir deva

Sarhoş eden yalnızlık

Bu sarhoşluğun şarabı hayranlık

Seni içtikçe sarhoş oldum

Aşıklık

dervişlik yolunda yalnız

Sevişmek

yalnızlığın teniyle bütünleşmek

Benimkisi karasevdadır EVİNDA

Hani kansız ve kurbansız olmaz

Bu sevdaya adak sunanların

başka sevdalısı olmaz

Sen tanrılar katında yalnız

Ben kullar katında sana aşık

Bu aşkın terazisi eşit vurmaz EVİNDA

Karşılıklı aşk eşitlik istermiş

Daha doymadan bahçenin üzümlerine

Doyasıya koklayamadan çiçeklerini

Süte aç bebeler gibiyken

Sen bir dağ zirvesi gösterdin ki bana

Paylaşılması gerek yalnızlığın

İlk hedef

İlk ilke

“ Paylaşmazsanız yalnızlığımı

Aşkın zaferi ölecek

Zaferi elde edene

Bu yürek kutsallık verecek” dedin

Elim eline değememişti

Ve daha öpüşememiştik delice

Yüreğimde sen

ama sensiz

Yine önümdeki

sahipsiz patikalara gönderildim



Uğurlayan bir tek sendin

Ama uğurlanan bir tek ben değildim

Ben ölümlü bir kul

Öldükçe kullar

tanrılar ölümsüzleşecek

Kan verdikçe kullar

tanrılar hep varolacak

Sen ki EVİNDA

tüm serüvencilere

karasevdalılara

ölümlülere

Saçından bir tutam güç

Silahlarından silahlar

Muskalarından muskalar

Birde adının padişahlığını verdin

İnsanoğlu ile paylaşmak istedin tanrısallığı

Tüm gizemlerini söyledin tanrıların

Çaldıkça tanrılardan

verdikçe verdin kullara

Sen aşkı verdin EVİNDA

Tanrı kullarına

ölümlülere

Aşk şarabından içmeyenlere

aşkı sundun

Güzellik suyunda arınmayanlara

güzelliklerini sundun

İşte bu yüzden

istemeden yaktın onları

Senin aşkından

yangınlara attılar kendilerini

Ölümlüler ölümsüzlerin aşkından

ne anlar ki EVİNDA!

Ama sen verdikçe gücünü

ve kutsadıkça onları

Senin için

Senin aşkınla

Her biri kendini aşkın kralı gördü

Ve önce seni astılar

kendi padişahlıklarında

Sonrası senin gerçek aşıklarını

ve de hozanlarını

Ah EVİNDA ah

Kendi elinle hançerlettin aşkımızı

beni ise derbeder ettin

Sen ki kendi elinde sundun

ölümsüzlük şarabını onlara

Onlar ki sana ölümsüz gibi

sarhoş olan kullar

Sana senden daha çok

aşık olanlar

Ben ki bir ölümlü gibi sevdalandım sana

O şaraptan içmemiştim

Yani ölümlü Mecnun gibi



Yani ölümlü Şirin gibi

Mem gibi

Aşklar ölümsüz kılınabilinir belki

Ama insanoğlu fanidir ey EVİNDA


Önüme serdiklerinde

erliğin tüm aslan silahlarını

birde yılan kıvraklığını

Her er gibi olmamışsam aslan

Ben Şahmeran yılanlığını seçtim

Yılanlarla dost

onlar gibi aşık

ve yapayalnız

Muskalar ve tılsımlarla değil

Tanrı icadı silahlarla da değil

Yılan çocukluğunda çıktım yola

Ruhum çocukken düşmandı düşmanlıklara

Oyunlarda bile can almadım

Kazananların

ve kaybedenlerin yanında yoktum

Bir yumruk bile germedim kimseye

Bilek güreşine girişmedim

hiçbir bilekle

Ama aşkına kurban oldum EVİNDA

Elime silahları tutuşturdular

Giydirip kuşattılar beni

Can alamayacağımı bildiğim halde kimseden

Yollar ve yolculuklardayken yönümü

Sana sözler verdim

parmak izimi

Sense bana yalnızlığının çaresizliğini verdin

O zaman görmüştüm ki sana verilen

sahte sözleri

Bilirdi ki Şahmeran yüreğim

insan ihanetini

Sense tanrısal körlükteydin EVİNDA

Sanki görmezdin bu hançerlemeleri

aşkımızın kirletilmesini

nefessiz bırakılışımızı

Öfkeli bir yanardağdın

püskürür püskürürdün

Hem kendini

hem de seni sevenleri yakardın

Duymazlardı seni

“ Bana bir derman” derdin

“ Yalnızlığım beni boğar” derdin

Sen küfrettin onlar alkışladılar

Sen konuştun onlar alkışladılar

Sen ağladın onlar alkışladılar

Sen güldün onlar alkışladın

Sen sustun onlar alkışladılar

Sana aşık olduklarını sandıkları

kadar sana aşıktılar


Bir bahar uğurladın beni

Tavus-u Azamın diyarına

Sonrası öğrendim ki kurtlar diyarına

“Gitme sen dur” diyesin doğmuştu içime

Ama “gitme dur” demedin EVİNDA

Bu kuzucuk kalbimi

Neden hırsına

ve inadına kurban ettin?

Yılanda olsam başımı ezeceklerdi

Pusular uyuklardı yollarımda

Önce yoksulların açlığını

Tuzsuz bir yaşamın acısını

Soğukların vicdansızlığını

Susuzluğun serap bilgeliğini

İradenin zaferini öğrendim

Sonra yaşamın sevdasını

Sonra ölümün sırrını çözdüm

Birkaç sefer cehenneme gittim

Bir giysi ile yıllarca yetindim

Düştüm düştüm

düşüp de kalmasını öğrendim

Ben bende kendimi yok ettim

Elime verilen tüm silahları

uçurumlarda paramparça ettim

Çırılçıplaktım yalnızlıkla

Yeniden doğdum

Bu doğum ki acıyı da öğretti bana

Üşüyor ve donuyordum

Korkuyordum

Çiğler düşüyordu vücuduma

Aşkını kefiye diye örttüm

Aklar düştü saçlarıma

Tek tek koparıp saç tellerimi

Sana odak yaptım EVİNDA

Seni tanrı bilenlere inat

Ben seni dostu insan bildim

Ben de ki sen etten ve kemiktendi

Güzelliği ulaşılmaz değildi

Üstünlüğü itaat değildi

Sendeki gizli beni buldum

Ben sen oldum

Bundandır deliye yordular beni

dilimi kesmeye

derimi yüzmeye

Ben ben oldukça sana ulaştım

Bu bilmeceyi böyle çözdüm

Ölümü de yaşamda buldum

Yılanların bilinmeyen

yalnızlık öykülerini okudum



Anaların kehaneti doğrulandı

Oy yalnızlığın bakir ateşi

bana aşkın vericisi EVİNDA

Nasıl inanabildin

ve nasıl sundun pürüzsüz bedenini

Bilesin ki sen tanıdığım sen değilsin

Aşkımız bakire değil artık

Sigara dumanında boğdular aşkı

Bazen bir orospuya sattılar aşkı

Biliyorum sen yine

“dostlarım

aşklarım

arkadaşlarım” diyeceksin

Benim sana olan

tenden uzak aşkımı görmeyeceksin

Bakir bakardım senin gözlerinle dağlar

Sohbete girerdim senin dilinle taşlarla

Duyumsardım evrenin şarkısını

Sana şiirler biriktiriyordum

birde çiçeklerden albüm

zirvelerden taş kolyeler

Tüm çeyizim bunlardı sana dair

Sahte aşıkların gibi

sana köşkler ve imparatorluklar

sözü vermedim EVİNDA

Yıldızlar kuryemdi her gece

Ay ise postacım

Ve bilirdim ki bu evrende

Ulaşabilirdik farklı dillerle de aşka

Ve bilirdim ki

mutlu aşklar yoktur aslında

Tüm geceler sırdaşımdı

omuzdaşımdı benim

Közlerin üzerinde pişerdi yüreğim

Sana nice şiirler kurban ettim

Ben seni bunlarla sevdim

Kayıp zamanların hayaliydi EVİNDA

Bir gerilla ateşinde

Kürdistani bir gece

Sen ve ben bu hayalin içinde

Hani birde bizim kara çaydandan

gerilla çayı sunacaktım sana

Ve iki arkadaş gibi

iki duygudaş gibi

hani dost gibi

çocukluk arkadaşım gibi

Sana adadığım tüm şiirleri okuyacaktım

Sonra dönüp sana diyecektim ki

“Ey bana aşkı veren EVİNDA

Ben sana dair sözümü tuttum

Bu yürek seni yaşadı

İhanetten uzak durdu

Ama hep vicdanlı durdu

İstedim ki bu aşk sürsün

Mecalsizim artık bilesin

Direniş ne fayda

sarmışsa her tarafı lanetlik”

İşte hayal ya benimkisi

Aşkımızın trajedisini

yine görmek istemeyecektim

Sonra ağlayacaktım çocuklar gibi

Ağlamanın kadınsılığını bildiğim halde

Erkeklerinde ağladığını ispatlarcasına

hüngür hüngür

utanmadan

sıkılmadan ağlayacaktım

Belki de öğrenmemiz gereken tek şeyi

ağlamak

Ağladıkça yıkanır bu kirli aşklar

Ve becerebildikçe ağlamayı

anlayabilirdik insanlaşmayı

Ağladıkça istifa ederdim erkekliğimden

Tanrıçaların banyolarında yıkanır

Sonrası deniz kızı olurdum

Sana ulaşmak arzusu uğruna

neler neler olmazdım ki EVİNDA



Yalnızlığın arifliğine eriştim

yandım

kavruldum

küllendim ben

Unutmuşum kim olduğumu

ne olduğunu

nereli olduğumu

Bu yürek pirleşmiş

Artık bunu kaldıramaz bilmeliyim

Yalnızlığına ortaklık

aşkını kazanmaktı amacım

Herkes canını- kanını sunar sana

Ölümü karşılar heyecanla

Bendeyse canımdan gayri bir şey kalmadı

Akıtıldıkça kan çağlayanları

Bahçende güller açmayacak

Aynalar hep senin güzelliğini onaylayacak

Ölmek çok kolaydır EVİNDA

ama yaşamak çok zor

Yaşadıkça bir yüktür acılar sırtımda

Birikti özlemler

Ağırlaştı vasiyetler

Taşıyor yarımlık hasretler

Herkes böyle mi gidecekti

Aşk tanrıçası

nefretin tanrıçasına mı dönüşecekti

Bundandır benim kamburluğum

Damla damla sundum aşkımı sana



Duydum ki şimdi sen

Okyanustaki bir ada kadar yalnızlaşmışsın

Sen bir ada kadar

okyanusların zindanında

yapayalnız

ölümsüzlüğüne esir

tanrıların çarmıhında

Bende dağların doruklarındaki

esintiler kadar yalnızım

özgürlüğün zindanında

bensizliğin esiri oldum

Ama ölümsüzlük olmak istemiyorum

Solup kuruyan çiçekler gibi ölümlü

Kayan yıldızlar gibi

Kuruyan yapraklar gibi

Canlı ve cansızlar gibi ölümlü

Ölümlü olmayı bilmeyenler

yeniden doğamazlarmış EVİNDA

Aşkı bilmeyenler

aşık olmazmış

Yalnızlığa ermeyenler

başkasıyla buluşamazmış


Sahte evlilikler çağı bitti EVİNDA

Bozuluyor sahte nikahlar

Ayrılıyorlar

yalnızlıkta rengini bulamayanlar

Onlar ki her işleri öncesi

Senin adına besmele çekerler

“EVİNDA’nın adıyla” derler

Yani “ bize aşkı verenin aşkına”

Sonra seni ruhanileştirirler

kendilerini mümin görürler

Önünde secdeye dururlar

Barışı da sende mahkumlaştırırlar

Savaşlarının da gerekçesi yaparlar

Seni mülk edinirler kalplerinde

Oysa bilmezler ki

aşkın kimseye ait olmadığını


Söylenir ki;

bu aşk efsanesinin sonunda

Yeni bir nesil doğarmış

Ama yinede

mahzunlaşırım seni düşündükçe

Kolum kanadım kırılır

Ben bu aşkın sonunu

böyle hayal etmemiştim ya!

Her şey yeşil taşlı gümüş bir yüzükte gizli

Ey EVİNDA neden beni yalnız bıraktın?