(M.Akif’in hâtırasına..)

Hançer yemişti kardelenler bekleyişin arifesinde,
Milli ruh sendelemişti kristal merdivende
Ümitsizlik modasında kalem ses çıkartamazken,
Kan damlayan siluetinle altın adımını atmıştın
Bir seyahat ki,doğmamış günahsızlara şanlı vasiyet!

Kurtuluş şafağı daha henüz doğmamıştı kalem ile,
Gözyaşı barikatları toprağı delerek büyüyordu.
Geçmişe bakmak şaşmaz terazide bir müze
Misafiri yoktu henüz emekleyen heyecanıyla,
Yaşlı bir çınara yaslanan genç edasında..

Asım’ın nesli şimdi senin ezgini dinliyor!
Bu nakarat ki,zirvelere eş değerde..
Yer-gök masum prangalarını süpürürken adımlarıyla
Bir adım da tarihin atıyor küskün bakışlara
Tebessüm fideleri yeşeriyor istiklal kanatlarıyla.

Ülkenin pervazına güvercinler konuyor artık,
Damarında tüllenen ay-yıldız beyaz rüyan
Kırılmamış aynada diriliyor son kirpikler
Kalbi yumuşatan Sen ve Sen’in mısraların,
Bu mısralar ki,vatan serhaddinde solmayan gül..

Gürsel ÇOPUR