Onu Ne Zaman Görsem Cadde Üzeri
Onu ne zaman görsem cadde üzeri
barışırım kırğın olduğum kentle. Kırmızı topuklu ayakkabısı parıldarken, Topraklı yoldan bir toz bulutu yükseldi. Oto tamircisi önüne geldiginde Bakındı arkasından,eli yağlı gençler, O bunlara aldırmadan, Bakmadan ardına yürüdü, Erik ağacının selamını görmeliydiniz. Manav tezgahını geçerken gülümsedi portakallar kasalarında, Heycanla dokunmasını beklediler,kendilerine. O ara endişeyle fırladım yerimden, Korkmuştum alacaklarını sandım elimden. Yaşlı bir ihtiyarın,ellerini uzatması portakallara Alıp götürdü içimdeki kıskançlık ateşini. Ve o çalıştığı mağazanın içine girdi Ardında portakal kokulu rüzgarı bırakarak.. Devrim Dokdere |