kırışık bir hayat
ne kadar kırışık hayat
ne kadar karışık seni olduğu gibi ve düzensiz sevdim hani bir şiir vardı duymuştun yüreğinde dizelerini ama kendine diyememiştin bir türlü halen orada ve seni sayıklıyor durmadan çıkmıyorsun uzun zamandır pencerene nefeste almıyormuşsun bırakmışsın kendini rutin bir çay deminde ısladığın rüzgarın sürüklediği uçurtma ipindeki serüven uykusuna biliyorum tarzın değil uyumak gözkapaklarından yardım istiyorsun düşsünler de yere dinleyebilesin diye kendini yeniden resimden öğretmenler yapıyorsun boyamayı unuttuğun hayatının içine dudaklarını çıtlatıyorsun parmakların yerine tarumar dün bugün ve sanat galerilerinde unuttuğun şehrin karasal iklim kuşakları |