ses duvarısana şiir yazmak şiirlerin en güzeli günlerdir kar yağmıyor şehrimin saçlarına her şey ağırdan alıyor kendini kuşlar ağaçlar uçaklar ve dünya ağır çekimde dönüyor artık kimbilir rüyalarında yüzümü göremeyip sesime dokunmaya çalışman da bundandır anlam aramıyorum hiç kendimi de arayasım yok ne zaman bir anlam arasam gerçekliğin yüksek tümceli kalın duvarları arasında kafama sıkıyor kendini gözlerinin çeliği kafamdaki tüm şifreleri unutuyorum bir çırpıda öyle muğlak bir unutkanlık ki toprak şarap ve hava mıydı ömrümün en kutsal üç elementi bilmiyorum bilemiyorum ilk rüzgarıyla ruhumdaki tüm organları yere döküyor bu kış şimdi kendi ruhumda başka bir bedeni ısıtıyorum hiç anlamıyorum anlamakta istemiyorum sadece seviyorum herhangibiercankişisi yediocakikibinon-(bir:)) |