ezginin yaprakları
kendimin yalancısıyım
anlatıp dururum anıları acıları ve aşkı ve bir de dillere destan yalnızlığını ömrümüzün umutları tüketmek yangın yeri gibidir kimse kaçamaz ya işte öyledir unutulmak geldiğimi duyuyor ayak izlerin ve bir deprem uğulduyor gözlerimde senin için yaramaz çocukların gözlerinde buluyorum seni veya rüzgar eserken bir ağacın yere düşmeyen son yaprağında ne kadar tanıdıksın ne kadar esmer ellerin küfrünü katıyorsun sevgine ve öyle sunuyorsun anlayabilene ipek dağa dağ insana herhangibiercankişisi herhangibieylülgünü |
sevgine ve öyle
sunuyorsun anlayabilene
anlayabilene.. ellerine sağlık şairim.