Biraz dinleyin beni,
Konuşacaklarım var,
Herkes öldüre bilir halkını,
Kimi kılıçdan geçirir,kır atı üstünde,
Kimi idam sehbasına çıkartarak,
Kimisi’de acımaksızın ırzına geçer.

Biliyorum korkaklar sesiyle öldürür,
Yürekliler polis gücüyle,askeriyle,
Kimi özgürleşen halkına küfreder
Diktatöryası son bulmak üzereyken.
Kimisi bingazi’de kan suyunu içer.

Kimi lider cüppelidir,kimi amerikan kravatlı,
Kimi sarayda yaşar,kimi cia lojmanın’da,
Kimi anında yok etmek ister,kimi ipe gererek
Kimi acımazdır,kimi sahte gözyaşı döker
Ama hepsi yaşarken katletmişdir halkını.

Acımasız yasaları vardır bunların,
Kiminin yeşil ciltli kitabı vardır
Kimisinin emperyalist sözcüleri
Bildiğim tek bir şey var, hayatlarında
Hiç biri hapishane yüzü görmemişdir,
Demir ranzaya yaslamamışlardır sırtlarını,
Orada kurtlu çorba içmemişlerdir,
Hatta duvarın ötesini düşlememişlerdir.

Söylemem gereken birşey daha var,
İnsanlarını sıçana benzetiyor,bir ihtiyar,
Afrikalı genç tetikcileri var emrinde!
Kararttı ülke kentlerini,kasabalarını,
Cehennemi böyle kamufle ediyor,
Öldürdüklerini göstermeden gömüyor toprağa,
Ve ustaca bitiriyor işlerini.

Entarili bir adam var çadırında,sarayında
Beyaz atının üzerinde,yeşil kitabı elinde
Neo-faşist dostlarıyla,dikta rejminin başında
-Fakat kızıldeniz’de yeni bir güneş doğmakta,
Ne o bunun farkında,nede karanlığın’da gece,
Birtek halk farkında,
Karanlığı yırtan halk..

Devrim DOKDERE