yol
duraktayım...
bi durakta yalnız başımayım, beklediğim otobüs değil yolun ta kendisi... bi sokak kedisinin can çekişmesi aklımda, hem sevimli hem garip; e benim alfabemdeki yalancı elif niye hala yollar karanlık? yağmur yok ne zamandır kaldırımlar rahat, söyleyeceklerim o kadar çok ki sesim asla gür çıkmayacak... adımdaki sesliler ağır, taşımak daha da zorlaşıyor hayat gitgide uzaklaşıyor, umut yalanlarımızı daha da besliyor... iki nokta arasına aşkı, üçüncü notka yerine hayali yazıyorum; vakit uçuruma yakın, ben gerçeği çok özlüyorum... |