Yarımadam
bi düdük sesiyim, bi ezginin esiriyim
kapılarım ardına kadar kapalı ruhumun karanlık dehlizlerindeyim her yaktığım ateş yaralı... bana kızana kızamıyorum kendime de hiç kıyamıyorum; üç tarafım kaderle çevrili "yarımadam"ım ben biraz, bir yanımsa kara, toprağa dönük... kelepçeler şişelerin kapağı her kitap zihnimin demir parmaklıkları, her seferinde kalemimle tüneller kazıyorum kelimelerim ihbar ediyor beni, cümlelerim infaz... gül denince gülmeyi değil dikenleri anlıyorum bülbüle değil, kanayıp düştüğü toprağa hak veriyorum, ben bu şiirden firar ediyorum geceye karışıp kayboluyorum... |