DOKUNkaygan kayalardan kayarken ruhun içinde tarifsiz bir duygu ateşe tav olan demir gibi yüzünde ışıldarken aşk, can yanar beyazı gördüm sanrısında kara çalınır içre kıl boynun eğilir, kul olur sevda karadır / kara sevda/dır gayri yol yokuş yol dar, yol rehbersiz dünyayı görmeyen göz sende dört duvar yalnızlığın/ı oyduğun çentikler çoğalır kalbindeki hallaç vurur durmadan ıskaladığın çok şey bu yüzden bilmezsin beklersin zamanı el mecbur aşkta beklemek sonsuz /dur!…. ıssız bir adada denizden geçecek gemiyi beklemeye dayanırsa kalbin dokun aşka hiç bekleme… Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |