Muzaffer dudak kanamalarım...-Montaigne anlatır hikayemi çat pat- Çarmıhına tutunan İsa olur evhamım, Uykularından aşırdığım rüyalardayım. Dudaklarımda ki kelebek suskun, Tüm armonilerim; tek yalnızlığım. Kumdan adalar içinde her şeyim, Yıkılmamak elde değil; Bir tekme ile ilham sözleriyim. Ajandalarda kilitledim sevgimi, Gözlerim ufukta! Kuzular için ağlayan kurt oldu yüreğim, Mısır yanmakta! İsimsiz bir kapı zili oldum,alfabem sadık, Dualarım savaşta! Bırakında yalnız kalsın kulaklarım, Sevgilimin sesi dolsun hayalinde. Vecd ile kaypaklıklardan kaçarım, Ne şiirdir emelim ne de başka bir şey! Sinirimde tüm dar sıkıntılarım. Kalbimi Yusuf gibi kuyuya atın da bari, Birinde kalsın,olmasın bir başkasının resmi…. Bağışla beni Apollon! Farklı mıyız Horatius? |