İÇ SAVAŞ
Hergün hem yeniden doğaN
Hem de ölümüne kaybedercesine batan Alev alev yanan bir güneşim şimdi. En sevdiği varlığını kıran bir çocuk Belki de evladını kaybeden bir anneyim Sağa sola sayıklıyorum adını Bir şey ararcasına bakınıyor gözlerim hızla Bir yağmur yağar ve belki, Belki de gözlerim gözlerine değer umuduyla. Yürüdüğüm yerlerde, dostlarıma,ahbaplarıma Ve kendime, Ölmüş bir kadının ruhunu bırakıyorum şimdilerde. Ruhumun parçalarını topluyorlar Üstlerine basarak... Canım acıyor, Kendi canımla savasıyorum Ne yenilebiliyor ne de kazanabiliyorum Meğer her insan hırslarının esiri olup Savaşta yıpranıslarını feda edermiş... Kaybettiklerim içimi yiyor,içim beni. Kalbine bıcak saplanmıs bir kuban gibi Koşturuyor bir zamanlarki neşe dolu ruhum. Hayatla savasıyor,hayatla ölüyorum. BAŞAK KURU |
ne güzel mısralardı...
saygılar...