En büyük yalanımıı söyledim...Yani sustum....Ve çok özlediğimi ve sevdiğimi söyleyemedim...

Ne olur bırak hüzünlerini bana,
Bırak üzüntülerin hepsini canıma.
Güllerini açtırdığın gülücük ol bir daha,
Anma terk kelamını,affet sabırsız oluşumu,
Dermanın olsun dualarım sana,uzakta olsamda sana.

Sabrım sonunun selamete erdirsin Rabbim,
Sen yine üzülme,kederlenme bu dertler için.
Derdi veren kader,dermanı da verir elbet ölüm olmadıkça.
Sıkma canını,bitecek olduğuna inan tüm dertlerinin yaşadıkça.
İsyandır boş deyişlerin,gel dua eder gibi yanmalar için susadıkça.

Aldırmıyorsun deme her defasında,demeler sana ait güzel sözünde,
İncindikçe ben de incinirim,takati olmasada beden,sen kalbini üzme.
Sözlerimde ki bir tek canın sen olduğunu unutma,yas tutma mazi için bir daha.
Sessizliğimi sevgisizliğime değil;çok özlemime yor her defa en esaslı lafzıyla.
Ve ne olursa olsun,ne kadar acı çeksende,gül gönlünde her zaman ümitlerle.

Unutma ki;
Her şey geçer!
Acılar biter ve bir gün gururla başın dik geçer sokaklardan.

Ben bile bu kadar ümit içindeyken;
Ümidimi kırma yaşamaktan yana.
Zaten öleceğiz,o kesin.
Bari gitmeden ölüme,
Yaşamak için gülücük olsun ümitlerimiz.

Gül yine,gülünle canım!