KARA TOPRAKTA
Kapkaranlık bir odada
Yine yalnızlığıma gömüldüm anne Gel kurtar beni Kara toprakları çek üzerimden Boğulmaktayım Ne kadar bağırsam da kimseler duymaz beni Daha uçurtma salıverecektim mavili gökyüzüne Papatyalardan taç yapacaktım senin en sevdiğin Buğday sarısı ipeksi saçlarıma Gel anne gel Çıkar beni bu karanlık odadan Kimsesiz bırakma sersefil oldu bedenim Bir tarafım yılanlarla doldu Bir tarafım nacizane soldu … Birde anne burası çok sıcak Çok geç anne artık çok geç Bedenim çoktan çürüdü bile Sen istesen de istemesen de Ben çoktan maviler arasında yükseldim anne Yavrum deyişin kulaklarımda asılı kaldı Ağlama anne Geleceğim, ruhumu parçalayıp Dört parçaya ayırıp Güneş batmadan sessizce Geleceğim bir seher vakti Hayatın acılarından nasırlaşmış ellerini Tek nefeste Öpeceğim sevgiyle İşte geldim anne Bedenim tutsak toprakta Ruhum daima yanı başında… 03/01/2011 Birgül Afşin |