GEL ( Düet)
GEL...
Yüreğim seni çağırırken bir sonbaharda Hiç düşünmeden Gel Yapraklarım kurumadan Soluksuz nefeslerim artmadan Benden hiçbir şeyi saklamadan Gel Kaybolduğum karanlıklardan çıkar beni Ayaz gecelerde üşüdüğümde Sar beni avuçların kanayana dek Gözlerinin derinliklerinde sakla Nolur beni unutma Sonbaharın hüznü çöktü içime Nerdesin sevgili Bir matem havasıdır içimdeki Yağmur damlası her yanağıma düştüğünde Geleceğinin habercisidir işte o an Yüreğim acıyor Kalbim sıkışıyor Nolur sevgili Nolur gel Ciğerlerime kadar çektiğim sigara dumanında görüyorum seni Hayalin hiç gitmiyor ki… Yıldızlar seni göstermiyor artık eskisi gibi Günes de ısıtmıyor artık ellerimi Yoksun ya sevgili Yoksun … seni her cağırdığımda gel. Gel yüregimin üstüne kon Düslerime ortak ol Beni düsün, beni yasa, beni anla Gel yüregimin aglayan yanlarını içinde Sakla… Sen yürek yangınım Çagirsam gelir misin? Seni basimin taci gönlümün sultanı yapar Kalbine bir köprü kurar Yine sana gelirim… l Gel Gel Gel … |